Ο φοιτητικός σύλλογος είμαστε όλοι εμείς!

Καλωσήρθατε, καλή αρχή, καφέ να κεράσουμε;;

Εγγραφές 2014: Υποδέχομαι με πελώρια χαμογελά τους πρωτοετείς, προσφέρομαι να τους βοηθήσω στη συμπλήρωση των στοιχείων τους στις εγγραφές (μπορεί 18χρονών παιδιά να μπερδευτούν-ποτέ δε ξέρεις!), τους ξεναγώ στο κτίριο, τους παίρνω καροτσάκι να τους γράψω στα εργαστήρια, τσεπώνω και κανά τηλέφωνο άμα λάχει…

Νομίζετε ότι περιγράφουμε τα ξεφτιλίκια της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ;; αμ δε!!

Σάρκα και οστά παίρνει η παραπάνω λογική στη νοσηλευτική το τελευταίο διάστημα με την ευγενική χορηγία της ΚΝΕ/ΠΚΣ/ΜΑΣ βεβαίως βεβαίως. Πρόκειται για τακτικές που μετατρέπουν την πολιτική παρέμβαση σε ψευτοπανηγυράκι κοινωνικής κουβεντούλας, «για να πιάσουμε καμιά επαφή με τους καινούριους». Πρακτικές τις οποίες διαχρονικά επιλέγουν και θριαμβεύουν οι καθεστωτικές δυνάμεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, επιδιώκοντας να πιάσουν κοινωνικούς δεσμούς με τους νέους συναδέλφους, αποκρύπτοντας την πολιτική τους ιδιότητα, αντιμετωπίζοντας τους φοιτητές σαν άβουλα πρόβατα, για να εξυπηρετήσουν φυσικά μικροπολιτικά τους συμφέροντα. Αυτές τις πρακτικές που καμία σχέση δεν πρέπει να έχουν με την αριστερά, τον πολιτισμό και την ιδεολογία της, αποφάσισαν φέτος να υιοθετήσουν οι συνάδελφοι της ΚΝΕ.

Η ΚΝΕ/ΠΚΣ θεωρώντας, πως καθώς έχουν την αυτοδυναμία στο Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ), με αυτούς πλέον στο τιμόνι ο σύλλογος μας «σφύζει από υγεία κι αγωνιστικότητα», επέλεξαν να μετατρέψουν την πολιτική παρέμβαση στις εγγραφές των πρωτοετών συναδέλφων μας σε δουλειά ρεσεψιονίστα!

Αυτό όμως είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Είναι η απόρροια μιας πολιτικής λογικής που βαφτίζει αγωνιστικό ένα σύλλογο κι ας γίνονται συνελεύσεις μόνο με 50 άτομα, μετατρέπει το ΔΣ σε κύριο όργανο άσκησης πολιτικής, φτάνοντας στο σημείο να το υποβαθμίζει ακόμα κι αυτό (η ΠΚΣ αποφάσισε να ακυρώσει στέλνοντας μηνύματα στα κινητά μες το βράδυ κινητοποίηση που οι ίδιοι πρότειναν και ψήφισαν στο ΔΣ-έτσι επειδή μπορούν!). Απόρροια μιας λογικής εν τέλει που δεν ιεραρχεί πρώτα και κύρια την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και την μαζική αντεπίθεση του κινήματος, αλλά την συγκρότηση δυνάμεων γύρω από τον εαυτό της και την τακτική των αγώνων χαμηλής έντασης. (Λογική που ακολουθεί άλλωστε το ΚΚΕ στο εργατικό κίνημα και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.)

Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το κείμενο-καλωσόρισμα των πρωτοετών που πρότεινε η ΚΝΕ στο ΔΣ μας. Είναι ένα δείγμα κειμένου που αναδεικνύει κυρίαρχα το σύλλογο μας ως μία συλλογικότητα, που συγκροτείται γύρω από πολιτιστικά κι αθλητικά ζητήματα και παλεύει μόνο για τα καθαρά φοιτητικά θέματα (άντε να κάνουμε καμιά παράσταση διαμαρτυρίας μπας και συγκινηθούν και δε μας κόψουν κάνα σύγγραμμα). Κι όχι σα μια συλλογικότητα-πολιτικό κύτταρο που μέσα από τις δημοκρατικές του διαδικασίες διαμορφώνει συνειδήσεις, προωθεί και παλεύει για τις ανάγκες του κάθε φοιτητή είτε αυτό είναι η διεκδίκηση δωρεάν στηθοσκοπίων, είτε η δημιουργική συλλογική διαχείριση του ελεύθερου χρόνου μας, αλλά παράλληλα αποτελεί και ψηφίδα στον χάρτη του κινήματος, αναπόσπαστο κομμάτι στην οργάνωση και την ανάπτυξη του αγώνα για την ανατροπή των πολιτικών που υποθηκεύουν συνολικά το παρόν και το μέλλον της νεολαίας.

Η ΚΝΕ καιρό τώρα έχει επιλέξει τους αγώνες άμυνας απέναντι στις αναδιαρθρώσεις και τα μέτρα της κυβέρνησης, αγώνες εν τέλει που έτσι όπως ξεκινούν και ξετυλίγονται είναι καταδικασμένοι να χάσουν. Ας ρίξουμε μόνο μία ματιά στην πρόσφατη στάση της ΠΚΣ/ΚΝΕ στο ζήτημα των διαγραφών. Επέλεξε να προβάλλει ως αίτημα-‘’κρίκο’’ στα πλαίσια πάλης της να παρθεί πίσω απλά η τροπολογία των διαγραφών, κι όχι ολόκληρος ο νόμος. Χωρίς να αναδεικνύει το ρόλο που έρχονται να παίξουν συνολικά σα μέτρο οι διαγραφές κι ότι αν επιτρέψουμε να γίνουν τώρα ανοίγει ο δρόμος για την επιβολή του ν+2, τα πειθαρχικά μέτρα έναντι του φοιτητικού κινήματος και το συνεχές ‘’ξεκαθάρισμα’’ των φοιτητών. Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα για την στάση συμβιβασμού της ΚΝΕ, είναι η πολιτική της επιλογή την ημέρα ψήφισης της τροπολογίας για τους διαγραφέντες να καλέσει τους φοιτητικούς συλλόγους σε συνάντηση με αντιπροσωπεία κομμάτων στη Βουλή, καταψηφίζοντας πρόταση της ΕΑΑΚ για κινητοποίηση των συλλόγων την ίδια ώρα, δηλαδή για μία πρώτη προσπάθεια μαζικής καταδίκης των διαγραφών και εξωστρεφής δράσης του φοιτητικού κινήματος.

Δηλαδή αυτό που μας λείπει είναι οι συζητήσεις της στρογγυλής τραπέζης, οι συναντήσεις με τους θεσμικούς φορείς ή εν τέλει η οργάνωση των φοιτητικών συλλόγων στην κατεύθυνση μαζικής πάλης για τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας;;

Η ΕΑΑΚ δε θέλει να παριστάνει ούτε τον καθοδηγητή ούτε να κουνάει το δάκτυλο στους φοιτητές. Δεν έχουμε κανένα «εγκεφαλικό» σχέδιο για το κίνημα που τα «πεφωτισμένα στελέχη μας» θα σερβίρουν στις σχολές. Προσπαθούμε όμως να εκπροσωπούμε εκείνη την αριστερά που ούτε συμβιβάζεται, ούτε εγκολπώνεται την ηττοπάθεια, αλλά μελετά, αποτιμά, δοκιμάζει και δοκιμάζεται, δεν υποτάσσεται και δεν μοιρολατρεί.

Γι’ αυτό το λόγο βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος στην κατεύθυνση πάλης για τα σύγχρονα δικαιώματα μας σε μόρφωση, παιδεία, εργασία. Για να χτίσουμε ένα κίνημα πολιτικά επικίνδυνο για την κυβέρνηση κι όλους τους φορείς αυτής της πολιτικής, με μορφές πάλης ριζοσπαστικές που θα ξεπερνούν τα «παλιά όρια» και θα χτυπούν τον αντίπαλο εκεί που πονάει. Για να γίνουν οι σύλλογοί μας ασπίδα προστασίας κι επιβολής των αναγκών του κάθε φοιτητή απέναντι σε κάθε μέτρο που διαλύει τη δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση και δίνει τα πανεπιστήμια βορά στις ορέξεις διαφόρων επιχειρηματικών κύκλων. Να σπάσει επιτέλους μέσα στις σχολές μας η δήθεν νηνεμία κι η «κανονικότητα» που μας επιβάλλουν. Για να περάσουμε στην αντεπίθεση! Να παλέψουμε η νεολαία στο πλάι των εργαζομένων για αξιοπρεπή μόνιμη εργασία. Για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ που θέλει να φορτώσει την κρίση του συστήματος στις δικές μας πλάτες. Αυτός ο δρόμος θα είναι σίγουρα δύσβατος, μακρύς, είναι όμως ο μόνος που μπορεί να δώσει ελπίδα σε εμάς, την πλειοψηφία της νεολαίας που αγωνία, αναζητά λύσεις, δε βολεύεται εν τέλει στη ζωή που της επιβάλλουν.

Γι’ αυτό το λόγο κι εμείς, συμμετέχοντας στο σχήμα της ΕΑΑΚ στη νοσηλευτική, ούτε παριστάνουμε τη ρεσεψιόν ούτε θέλουμε να είμαστε οι εκλεκτοί αντιπρόσωποι των συμφοιτητών μας. Αλλά με την πολιτική μας παρέμβαση στη σχολή, όντας κι εμείς κομμάτι των φοιτητών που πλήττονται, παλεύουμε για το ζωντάνεμα των γενικών μας συνελεύσεων, για την ενεργοποίηση κάθε συναδέλφου στην κατεύθυνση ενίσχυσης του φοιτητικού μας συλλόγου, ενάντια σε λογικές ανάθεσης, απογοήτευσης, ατομικού δρόμου.

Για τη συστράτευση στον αγώνα για μια ζωή όπως μας αξίζει και τη δικαιούμαστε!

Μπροσούρα Σεπτέμβρης 2014

View this document on Scribd

Μπράβος του συστήματος η Χρυσή Αυγή το φασισμό τσακίζουν αγώνες ταξικοί!

Στις 18 του προηγούμενου Σεπτέμβρη, μέσα στη νύχτα, η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής δολοφόνησε εν ψυχρώ τον κερατσινιώτη Παύλο Φύσσα. Γνωστός σε όλους ως “Killah p”, ο νέος αυτός ενοχλούσε με τη στάση ζωής και τους χιπ χοπ στίχους του, οι οποίοι ήταν προς πάσα κατεύθυνση ξεκάθαροι. Ο αντιφασιστικός προσανατολισμός και η αγωνιστική κατεύθυνση δεν άφηναν περιθώριο στους υμνητές του μίσους. Ο φυλακισμένος τώρα χρυσαυγίτης Ρουπακιάς μαχαίρωσε το Φύσσα στην Οδό Παναγιώτη Τσαλδάρη, σε μια πλήρως σχεδιασμένη κίνηση του τάγματος εφόδου της Νίκαιας, υπό την ανοχή μάλιστα των αστυνομικών δυνάμεων, που όπως αποδείχτηκε φυσικά μετέπειτα δρούσαν καιρό από κοινού με τους τραμπούκους.

Η νεολαία, οι φοιτητές και ολόκληρος ο λαός σε αυτόν τον τόπο ύψωσαν αμέσως τοίχος αδιάβατο στην πρόκληση και γέμισαν τους δρόμους του Κερατσινίου, της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας. Το “Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ” των στίχων του Παύλου έγινε ένα με το “Δε θα περάσει ο φασισμός”. Το ρατσιστικό μίσος των δολοφόνων της χρυσής αυγής φάνηκε αμέσως μικρόψυχο μπροστά στις εκατομμύρια φωνές που απαιτούσαν πραγματική δικαίωση και απομόνωσή τους από την κοινωνία.

Ένα χρόνο μετά ο αντιφασιστικός αγώνας συνεχίζεται στις γειτονιές, τις σχολές και τους χώρους εργασίας παρόλο που η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αποφάσισε πως σιγά σιγά το παραμύθι τελείωσε και οι φασίστες πρέπει να βγουν από τη στενή. Είναι ολοφάνερο πως ακόμη είναι αναγκαίοι για να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους, να τραμπουκίζουν τους αγωνιστές, τους μετανάστες και οποιονδήποτε διαφέρει και τολμά να σηκώνει κεφάλι. Ένα χρόνο μετά τα πογκρομ με την κάλυψη των δυνάμεων καταστολής συνεχίζονται και όλα δείχνουν τον τελευταίο καιρό πως θα γίνουν ξανά καθημερινότητα μιας και η αντιλαϊκή πολιτική δε λέει να σταματήσει, ψάχνοντας απεγνωσμένα υποστηρικτές. Η φτώχεια και η ανεργία διαλύουν καθημερινά τις οικογένειες και κάνουν τη νεολαία σύγχρονο σκλάβο για τα συμφέροντα των λίγων. Ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση είναι που καλλιεργείται από τις πολιτικές των κυβερνήσεων, της Ε.Ε και του μεγάλου κεφαλαίου, που με τη σειρά του θρέφουν και αναπαράγουν το φασισμό και το σκοταδισμό. Δεν είναι τυχαίο πως σε όλη την Ευρώπη ακροδεξιές και φασιστικές ομάδες στηρίζονται πλέον ανοιχτά από τις πολιτικές ελίτ, με τρανταχτά παραδείγματα τη Γαλλία και φυσικά την Ουκρανία, όπου ο εμφύλιος πόλεμος και η αιματοχυσία δε λένε να σταματήσουν.

Όπου δε φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους, φτάνει το χέρι του φασίστα! Η Χρυσή Αυγή και ο νεοφασισμός είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, όσο «αντισυστημικές» δυνάμεις θέλουν να παρουσιάζονται. Στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα των αφεντικών. Φτάνει μόνο να ρίξουμε μια ματιά στη δράση της Χ.Α. Αντί να κτυπήσουν «τα λαμόγια στη βουλή» (όπως έλεγαν), κτύπησαν εργάτες, συνδικαλιστές, μετανάστες, ομοφυλόφιλους. Επιτέθηκαν στην αριστερά και τα μαχητικά κομμάτια του εργατικού κινήματος. Εξάντλησαν το κοινοβουλευτικό τους έργο στην κατάθεση ερωτήσεων υπέρ των εφοπλιστών αποκαλύπτοντας ποιών τα συμφέροντα εκπροσωπούν. Ψήφισαν τις φοροελαφρύνσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Λένε δουλειά για τους Έλληνες, αλλά δουλειά για 300 και 400 ευρώ!

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι η κυβέρνηση, το «δημοκρατικό συνταγματικό τόξο» θα πατάξει τη Χ.Α. Αυτοί που επιβάλλουν ένα νέο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, που στην προσπάθεια ξεπεράσματος της κρίσης του συστήματος δε διστάζουν να καταπατήσουν και με το «νόμο» βασικές ελευθερίες και να παρακάμψουν ακόμα και τη δική τους θεσμική αστική δημοκρατία όπου αυτό χρειαστεί, είναι οι ίδιοι που κάνουν τα στραβά μάτια για την εγκληματική δράση της ΧΑ, τους δίνουν νομοπαρασκευαστικά συγχωροχάρτια κι αφήνουν στο απυρόβλητο την οικονομική και ποικολότροπη ενίσχυση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής από μέρους συγκεκριμένων εφοπλιστών, τραπεζιτών και μιντιαρχών.

Αυτοί που θρέφουν το τέρας δε μπορούν να το σκοτώσουν! Μόνο ο λαός σήμερα μπορεί και πρέπει να τους απομονώσει! Το λαϊκό και εργατικό κίνημα, η νεολαία με τους αγώνες της, μόνο μπορεί να συντρίψει τους φασίστες, να αντιμετωπίσει την κρατική και παρακρατική βία, να ανατρέψει το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, τη δικομματική κυβέρνηση και το σύστημα της εκμετάλλευσης, όλα αυτά που γεννάνε και ενισχύουν διαρκώς τη φτώχεια, την καταπίεση, τον φασισμό.

Η χρυσή αυγή, ο ρατσισμός και ο φασισμός είναι ανεπιθύμητα στοιχεία στις δικές μας γειτονιές, στα σχολειά, στις σχολές μας, οπουδήποτε ζούμε και αναπνέουμε. Η δημοκρατία των αγώνων μας, η αξιοπρέπεια και η ιστορία αυτού του λαού, που το ΄40 έριξε ηχηρό χαστούκι στους προγόνους των νεοναζί θα πάρουν παραμάζωμα τα κατακάθια που έχουν ξεμείνει και λερώνουν με αίμα τις ζωές μας. Δε θα τους αφήσουμε να σταθούν πουθενά, θα τους στείλουμε εκεί που τους αξίζει, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Όλοι να στηρίξουμε το φετινό Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη.
Όλοι στη διαδήλωση στις 18/9 στις 6μ.μ το απόγευμα στο σημείο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα!